Sevgilimden gelen bir paket. Modellik ajansına (Türkiye'nin en ünlülerinden) birine kabul ediğini yazan bir kağıt, üstüne kırmızı keçeli kalemle 'seni seviyorum' yazmıştı. Keşke 4 yıl önceki Vixen olsa.
Dün saat 4te uyandım bir anda. Sonra uyuyamadım. Banyoya gittim. Yüzümü yıkadım. Saçlarımı geriye attım elimle. Mükemmel olmayan benliğime baktım. Bu dünyada bana değerli olduğumu hissettiren tek bir kişi vardı ve onu paylaşmak zorundaydım. Bana değer veren bir kişi var ve o bile tam vermiyor. Hiçbir zaman para problemi çekmedim, çevrem de hep yakışıklı erkekler ve güzel kızlar oldu. Bir zamanlar mutluydum da, ama dışardan güzel görünen hayatımın berbatlığını her geçen gün daha çok anlıyorum ve dayanma gücüm günden güne azalıyor. Yaşamaktansa ölmek daha kolay. Ölüm daha affedici. Böyle ölü gibi yaşamanın ne anlamı var ki? Hiçbir şeyin düzelmediği 6 ay geçti. Her zaman yağmurdan sonra güneş açmaz belki. Belki bazı yağmurlar sonsuza dek yağar. Yeni yüzler sokmaya çalıştım hayatıma ama hiçbiri arkadaş bile olamadı bana.
Uzaklaşmak istiyorum buralardan ama yapamıyorum. Tek gidebileceğim yer 'orası'.
Belki ölürsem bir heteroseksüel olarak doğarım. O zaman herşey daha kolay olur. Oyunlara başlamadan önce zorluk seviyesini seçersiniz ya, hayata başlarken de zoru seçenler sanırım gay olarak doğuyor.
Keşke 4 yıl öncesinin umutları, uçarılığı, yeniyetmeliği olsa. Çok klasik olacak ama durumu anlatan bu. Masumiyetimizi çoktan kaybettik biz. Bir daha kazanabileceğimize de inancım kalmadı ne yazık ki. Pekala.
Sanırım tek istediğim tatlı acısız bir ölüm. Erkek arkadaşım sevgiliyse nişanlandı. Dört yıl, koskoca dört yıl. Bana değer verdiğini düşündüm. Buraya kadarmış herhalde. Sevgilim, seni hep sevdim. Hep de seveceğim. Beşinci yılımıza 4 ay kaldı aşkım. Ama buraya kadarmış bebeğim, sen seçimini yaptın. Ben zaten aptal bi pasifim, sen biseksüel zengin yakışıklı bi aktif olarak benden her zaman daha fazla ilgi görecektin zaten. Ben her zaman aptal olandim sen her zaman benden daha iyi olan. Bu noktada yaşamanın hiçbir anlamnını göremiyorum. Belki ölürsem daha mutlu olarak yeniden doğarım bu bok gibi hayatımı düşünürsek denemeye değer, öyle değil mi aşkım? Son bir kere elini tutmak isterdim oysa, elini yüzüme sürmek onu öpmek. Once sen ve bendik, sonra sen ben ve o. Şimdi saddece sen ve o. Hikayenin sonuna geldik sanırım. Birbirinizi hep böyle sevin, mutluluklar. Ben gitmeliyim çünkü sevmeyeceksin beni. Ama son bir kez, dansa var mısın? Acı ve tutkuyla.
